^{३.२८७.१}जनमेजय उवाच

^{३.२८७.२}किं तद्गुह्यं न चाख्यातं कर्णायेहोष्णरश्मिना
कीदृशे कुण्डले ते च कवचं चैव कीदृशम्

^{३.२८७.३}कुतश्च कवचं तस्य कुण्डले चैव सत्तम
एतदिच्छाम्यहं श्रोतुं तन्मे ब्रूहि तपोधन

^{३.२८७.४}वैशंपायन उवाच

^{३.२८७.५}अयं राजन्ब्रवीम्येतद्यत्तद्गुह्यं विभावसोः
यादृशे कुण्डले चैव कवचं चैव यादृशम्

^{३.२८७.६}कुन्तिभोजं पुरा राजन्ब्राह्मणः समुपस्थितः
तिग्मतेजा महाप्रांशुः श्मश्रुदण्डजटाधरः

^{३.२८७.७}दर्शनीयोऽनवद्याङ्गस्तेजसा प्रज्वलन्निव
मधुपिङ्गो मधुरवाक्तपःस्वाध्यायभूषणः

^{३.२८७.८}स राजानं कुन्तिभोजमब्रवीत्सुमहातपाः
भिक्षामिच्छाम्यहं भोक्तुं तव गेहे विमत्सर

^{३.२८७.९}न मे व्यलीकं कर्तव्यं त्वया वा तव चानुगैः
एवं वत्स्यामि ते गेहे यदि ते रोचतेऽनघ

^{३.२८७.१०}यथाकामं च गच्छेयमागच्छेयं तथैव च
शय्यासने च मे राजन्नापराध्येत कश्चन

^{३.२८७.११}तमब्रवीत्कुन्तिभोजः प्रीतियुक्तमिदं वचः
एवमस्तु परं चेति पुनश्चैनमथाब्रवीत्

^{३.२८७.१२}मम कन्या महाब्रह्मन्पृथा नाम यशस्विनी
शीलवृत्तान्विता साध्वी नियता न च मानिनी

^{३.२८७.१३}उपस्थास्यति सा त्वां वै पूजयानवमन्य च
तस्याश्च शीलवृत्तेन तुष्टिं समुपयास्यसि

^{३.२८७.१४}एवमुक्त्वा तु तं विप्रमभिपूज्य यथाविधि
उवाच कन्यामभ्येत्य पृथां पृथुललोचनाम्

^{३.२८७.१५}अयं वत्से महाभागो ब्राह्मणो वस्तुमिच्छति
मम गेहे मया चास्य तथेत्येवं प्रतिश्रुतम्

^{३.२८७.१६}त्वयि वत्से पराश्वस्य ब्राह्मणस्याभिराधनम्
तन्मे वाक्यं न मिथ्या त्वं कर्तुमर्हसि कर्हिचित्

^{३.२८७.१७}अयं तपस्वी भगवान्स्वाध्यायनियतो द्विजः
यद्यद्ब्रूयान्महातेजास्तत्तद्देयममत्सरात्

^{३.२८७.१८}ब्राह्मणा हि परं तेजो ब्राह्मणा हि परं तपः
ब्राह्मणानां नमस्कारैः सूर्यो दिवि विराजते

^{३.२८७.१९}अमानयन्हि मानार्हान्वातापिश्च महासुरः
निहतो ब्रह्मदण्डेन तालजङ्घस्तथैव च

^{३.२८७.२०}सोऽयं वत्से महाभार आहितस्त्वयि सांप्रतम्
त्वं सदा नियता कुर्या ब्राह्मणस्याभिराधनम्

^{३.२८७.२१}जानामि प्रणिधानं ते बाल्यात्प्रभृति नन्दिनि
ब्राह्मणेष्विह सर्वेषु गुरुबन्धुषु चैव ह

^{३.२८७.२२}तथा प्रेष्येषु सर्वेषु मित्रसंबन्धिमातृषु
मयि चैव यथावत्त्वं सर्वमादृत्य वर्तसे

^{३.२८७.२३}न ह्यतुष्टो जनोऽस्तीह पुरे चान्तःपुरे च ते
सम्यग्वृत्त्यानवद्याङ्गि तव भृत्यजनेष्वपि

^{३.२८७.२४}संदेष्टव्यां तु मन्ये त्वां द्विजातिं कोपनं प्रति
पृथे बालेति कृत्वा वै सुता चासि ममेति च

^{३.२८७.२५}वृष्णीनां त्वं कुले जाता शूरस्य दयिता सुता
दत्ता प्रीतिमता मह्यं पित्रा बाला पुरा स्वयम्

^{३.२८७.२६}वसुदेवस्य भगिनी सुतानां प्रवरा मम
अग्र्यमग्रे प्रतिज्ञाय तेनासि दुहिता मम

^{३.२८७.२७}तादृशे हि कुले जाता कुले चैव विवर्धिता
सुखात्सुखमनुप्राप्ता ह्रदाद्ध्रदमिवागता

^{३.२८७.२८}दौष्कुलेया विशेषेण कथंचित्प्रग्रहं गताः
बालभावाद्विकुर्वन्ति प्रायशः प्रमदाः शुभे

^{३.२८७.२९}पृथे राजकुले जन्म रूपं चाद्भुतदर्शनम्
तेन तेनासि संपन्ना समुपेता च भामिनी

^{३.२८७.३०}सा त्वं दर्पं परित्यज्य दम्भं मानं च भामिनि
आराध्य वरदं विप्रं श्रेयसा योक्ष्यसे पृथे

^{३.२८७.३१}एवं प्राप्स्यसि कल्याणि कल्याणमनघे ध्रुवम्
कोपिते तु द्विजश्रेष्ठे कृत्स्नं दह्येत मे कुलम्