^{३.७५.१}दमयन्त्युवाच

^{३.७५.२}न मामर्हसि कल्याण पापेन परिशङ्कितुम्
मया हि देवानुत्सृज्य वृतस्त्वं निषधाधिप

^{३.७५.३}तवाभिगमनार्थं तु सर्वतो ब्राह्मणा गताः
वाक्यानि मम गाथाभिर्गायमाना दिशो दश

^{३.७५.४}ततस्त्वां ब्राह्मणो विद्वान्पर्णादो नाम पार्थिव
अभ्यगच्छत्कोसलायामृतुपर्णनिवेशने

^{३.७५.५}तेन वाक्ये हृते सम्यक्प्रतिवाक्ये तथाहृते
उपायोऽयं मया दृष्टो नैषधानयने तव

^{३.७५.६}त्वामृते न हि लोकेऽन्य एकाह्ना पृथिवीपते
समर्थो योजनशतं गन्तुमश्वैर्नराधिप

^{३.७५.७}तथा चेमौ महीपाल भजेऽहं चरणौ तव
यथा नासत्कृतं किंचिन्मनसापि चराम्यहम्

^{३.७५.८}अयं चरति लोकेऽस्मिन्भूतसाक्षी सदागतिः
एष मुञ्चतु मे प्राणान्यदि पापं चराम्यहम्

^{३.७५.९}तथा चरति तिग्मांशुः परेण भुवनं सदा
स विमुञ्चतु मे प्राणान्यदि पापं चराम्यहम्

^{३.७५.१०}चन्द्रमाः सर्वभूतानामन्तश्चरति साक्षिवत्
स विमुञ्चतु मे प्राणान्यदि पापं चराम्यहम्

^{३.७५.११}एते देवास्त्रयः कृत्स्नं त्रैलोक्यं धारयन्ति वै
विब्रुवन्तु यथासत्यमेते वाद्य त्यजन्तु माम्

^{३.७५.१२}एवमुक्ते ततो वायुरन्तरिक्षादभाषत
नैषा कृतवती पापं नल सत्यं ब्रवीमि ते

^{३.७५.१३}राजञ्शीलनिधिः स्फीतो दमयन्त्या सुरक्षितः
साक्षिणो रक्षिणश्चास्या वयं त्रीन्परिवत्सरान्

^{३.७५.१४}उपायो विहितश्चायं त्वदर्थमतुलोऽनया
न ह्येकाह्ना शतं गन्ता त्वदृतेऽन्यः पुमानिह

^{३.७५.१५}उपपन्ना त्वया भैमी त्वं च भैम्या महीपते
नात्र शङ्का त्वया कार्या संगच्छ सह भार्यया

^{३.७५.१६}तथा ब्रुवति वायौ तु पुष्पवृष्टिः पपात ह
देवदुन्दुभयो नेदुर्ववौ च पवनः शिवः

^{३.७५.१७}तदद्भुततमं दृष्ट्वा नलो राजाथ भारत
दमयन्त्यां विशङ्कां तां व्यपाकर्षदरिंदमः

^{३.७५.१८}ततस्तद्वस्त्रमरजः प्रावृणोद्वसुधाधिपः
संस्मृत्य नागराजानं ततो लेभे वपुः स्वकम्

^{३.७५.१९}स्वरूपिणं तु भर्तारं दृष्ट्वा भीमसुता तदा
प्राक्रोशदुच्चैरालिङ्ग्य पुण्यश्लोकमनिन्दिता

^{३.७५.२०}भैमीमपि नलो राजा भ्राजमानो यथा पुरा
सस्वजे स्वसुतौ चापि यथावत्प्रत्यनन्दत

^{३.७५.२१}ततः स्वोरसि विन्यस्य वक्त्रं तस्य शुभानना
परीता तेन दुःखेन निशश्वासायतेक्षणा

^{३.७५.२२}तथैव मलदिग्धाङ्गी परिष्वज्य शुचिस्मिता
सुचिरं पुरुषव्याघ्रं तस्थौ साश्रुपरिप्लुता

^{३.७५.२३}ततः सर्वं यथावृत्तं दमयन्त्या नलस्य च
भीमायाकथयत्प्रीत्या वैदर्भ्या जननी नृप

^{३.७५.२४}ततोऽब्रवीन्महाराजः कृतशौचमहं नलम्
दमयन्त्या सहोपेतं काल्यं द्रष्टा सुखोषितम्

^{३.७५.२५}ततस्तौ सहितौ रात्रिं कथयन्तौ पुरातनम्
वने विचरितं सर्वमूषतुर्मुदितौ नृप

^{३.७५.२६}स चतुर्थे ततो वर्षे संगम्य सह भार्यया
सर्वकामैः सुसिद्धार्थो लब्धवान्परमां मुदम्

^{३.७५.२७}दमयन्त्यपि भर्तारमवाप्याप्यायिता भृशम्
अर्धसंजातसस्येव तोयं प्राप्य वसुंधरा

^{३.७५.२८}सैवं समेत्य व्यपनीततन्द्री; शान्तज्वरा हर्षविवृद्धसत्त्वा
रराज भैमी समवाप्तकामा; शीतांशुना रात्रिरिवोदितेन