^{४.४६.१}भीष्म उवाच

^{४.४६.२}साधु पश्यति वै द्रोणः कृपः साध्वनुपश्यति
कर्णस्तु क्षत्रधर्मेण यथावद्योद्धुमिच्छति

^{४.४६.३}आचार्यो नाभिषक्तव्यः पुरुषेण विजानता
देशकालौ तु संप्रेक्ष्य योद्धव्यमिति मे मतिः

^{४.४६.४}यस्य सूर्यसमाः पञ्च सपत्नाः स्युः प्रहारिणः
कथमभ्युदये तेषां न प्रमुह्येत पण्डितः

^{४.४६.५}स्वार्थे सर्वे विमुह्यन्ति येऽपि धर्मविदो जनाः
तस्माद्राजन्ब्रवीम्येष वाक्यं ते यदि रोचते

^{४.४६.६}कर्णो यदभ्यवोचन्नस्तेजःसंजननाय तत्
आचार्यपुत्रः क्षमतां महत्कार्यमुपस्थितम्

^{४.४६.७}नायं कालो विरोधस्य कौन्तेये समुपस्थिते
क्षन्तव्यं भवता सर्वमाचार्येण कृपेण च

^{४.४६.८}भवतां हि कृतास्त्रत्वं यथादित्ये प्रभा तथा
यथा चन्द्रमसो लक्ष्म सर्वथा नापकृष्यते
एवं भवत्सु ब्राह्मण्यं ब्रह्मास्त्रं च प्रतिष्ठितम्

^{४.४६.९}चत्वार एकतो वेदाः क्षात्रमेकत्र दृश्यते
नैतत्समस्तमुभयं कस्मिंश्चिदनुशुश्रुमः

^{४.४६.१०}अन्यत्र भारताचार्यात्सपुत्रादिति मे मतिः
ब्रह्मास्त्रं चैव वेदाश्च नैतदन्यत्र दृश्यते

^{४.४६.११}आचार्यपुत्रः क्षमतां नायं कालः स्वभेदने
सर्वे संहत्य युध्यामः पाकशासनिमागतम्

^{४.४६.१२}बलस्य व्यसनानीह यान्युक्तानि मनीषिभिः
मुख्यो भेदो हि तेषां वै पापिष्ठो विदुषां मतः

^{४.४६.१३}अश्वत्थामोवाच

^{४.४६.१४}आचार्य एव क्षमतां शान्तिरत्र विधीयताम्
अभिषज्यमाने हि गुरौ तद्वृत्तं रोषकारितम्

^{४.४६.१५}वैशंपायन उवाच

^{४.४६.१६}ततो दुर्योधनो द्रोणं क्षमयामास भारत
सह कर्णेन भीष्मेण कृपेण च महात्मना

^{४.४६.१७}द्रोण उवाच

^{४.४६.१८}यदेव प्रथमं वाक्यं भीष्मः शांतनवोऽब्रवीत्
तेनैवाहं प्रसन्नो वै परमत्र विधीयताम्

^{४.४६.१९}यथा दुर्योधनेऽयत्ते नागः स्पृशति सैनिकान्
साहसाद्यदि वा मोहात्तथा नीतिर्विधीयताम्

^{४.४६.२०}वनवासे ह्यनिर्वृत्ते दर्शयेन्न धनंजयः
धनं वालभमानोऽत्र नाद्य नः क्षन्तुमर्हति

^{४.४६.२१}यथा नायं समायुज्याद्धार्तराष्ट्रान्कथंचन
यथा च न पराजय्यात्तथा नीतिर्विधीयताम्

^{४.४६.२२}उक्तं दुर्योधनेनापि पुरस्ताद्वाक्यमीदृशम्
तदनुस्मृत्य गाङ्गेय यथावद्वक्तुमर्हसि