^{५.१२३.१}वैशंपायन उवाच

^{५.१२३.२}ततः शांतनवो भीष्मो दुर्योधनममर्षणम्
केशवस्य वचः श्रुत्वा प्रोवाच भरतर्षभ

^{५.१२३.३}कृष्णेन वाक्यमुक्तोऽसि सुहृदां शममिच्छता
अनुपश्यस्व तत्तात मा मन्युवशमन्वगाः

^{५.१२३.४}अकृत्वा वचनं तात केशवस्य महात्मनः
श्रेयो न जातु न सुखं न कल्याणमवाप्स्यसि

^{५.१२३.५}धर्म्यमर्थं महाबाहुराह त्वां तात केशवः
तमर्थमभिपद्यस्व मा राजन्नीनशः प्रजाः

^{५.१२३.६}इमां श्रियं प्रज्वलितां भारतीं सर्वराजसु
जीवतो धृतराष्ट्रस्य दौरात्म्याद्भ्रंशयिष्यसि

^{५.१२३.७}आत्मानं च सहामात्यं सपुत्रपशुबान्धवम्
सहमित्रमसद्बुद्ध्या जीविताद्भ्रंशयिष्यसि

^{५.१२३.८}अतिक्रामन्केशवस्य तथ्यं वचनमर्थवत्
पितुश्च भरतश्रेष्ठ विदुरस्य च धीमतः

^{५.१२३.९}मा कुलघ्नोऽन्तपुरुषो दुर्मतिः कापथं गमः
पितरं मातरं चैव वृद्धौ शोकाय मा ददः

^{५.१२३.१०}अथ द्रोणोऽब्रवीत्तत्र दुर्योधनमिदं वचः
अमर्षवशमापन्नं निःश्वसन्तं पुनः पुनः

^{५.१२३.११}धर्मार्थयुक्तं वचनमाह त्वां तात केशवः
तथा भीष्मः शांतनवस्तज्जुषस्व नराधिप

^{५.१२३.१२}प्राज्ञौ मेधाविनौ दान्तावर्थकामौ बहुश्रुतौ
आहतुस्त्वां हितं वाक्यं तदादत्स्व परंतप

^{५.१२३.१३}अनुतिष्ठ महाप्राज्ञ कृष्णभीष्मौ यदूचतुः
मा वचो लघुबुद्धीनां समास्थास्त्वं परंतप

^{५.१२३.१४}ये त्वां प्रोत्साहयन्त्येते नैते कृत्याय कर्हिचित्
वैरं परेषां ग्रीवायां प्रतिमोक्ष्यन्ति संयुगे

^{५.१२३.१५}मा कुरूञ्जीघनः सर्वान्पुत्रान्भ्रातॄंस्तथैव च
वासुदेवार्जुनौ यत्र विद्ध्यजेयं बलं हि तत्

^{५.१२३.१६}एतच्चैव मतं सत्यं सुहृदोः कृष्णभीष्मयोः
यदि नादास्यसे तात पश्चात्तप्स्यसि भारत

^{५.१२३.१७}यथोक्तं जामदग्न्येन भूयानेव ततोऽर्जुनः
कृष्णो हि देवकीपुत्रो देवैरपि दुरुत्सहः

^{५.१२३.१८}किं ते सुखप्रियेणेह प्रोक्तेन भरतर्षभ
एतत्ते सर्वमाख्यातं यथेच्छसि तथा कुरु
न हि त्वामुत्सहे वक्तुं भूयो भरतसत्तम

^{५.१२३.१९}तस्मिन्वाक्यान्तरे वाक्यं क्षत्तापि विदुरोऽब्रवीत्
दुर्योधनमभिप्रेक्ष्य धार्तराष्ट्रममर्षणम्

^{५.१२३.२०}दुर्योधन न शोचामि त्वामहं भरतर्षभ
इमौ तु वृद्धौ शोचामि गान्धारीं पितरं च ते

^{५.१२३.२१}यावनाथौ चरिष्येते त्वया नाथेन दुर्हृदा
हतमित्रौ हतामात्यौ लूनपक्षाविव द्विजौ

^{५.१२३.२२}भिक्षुकौ विचरिष्येते शोचन्तौ पृथिवीमिमाम्
कुलघ्नमीदृशं पापं जनयित्वा कुपूरुषम्

^{५.१२३.२३}अथ दुर्योधनं राजा धृतराष्ट्रोऽभ्यभाषत
आसीनं भ्रातृभिः सार्धं राजभिः परिवारितम्

^{५.१२३.२४}दुर्योधन निबोधेदं शौरिणोक्तं महात्मना
आदत्स्व शिवमत्यन्तं योगक्षेमवदव्ययम्

^{५.१२३.२५}अनेन हि सहायेन कृष्णेनाक्लिष्टकर्मणा
इष्टान्सर्वानभिप्रायान्प्राप्स्यामः सर्वराजसु

^{५.१२३.२६}सुसंहितः केशवेन गच्छ तात युधिष्ठिरम्
चर स्वस्त्ययनं कृत्स्नं भारतानामनामयम्

^{५.१२३.२७}वासुदेवेन तीर्थेन तात गच्छस्व संगमम्
कालप्राप्तमिदं मन्ये मा त्वं दुर्योधनातिगाः

^{५.१२३.२८}शमं चेद्याचमानं त्वं प्रत्याख्यास्यसि केशवम्
त्वदर्थमभिजल्पन्तं न तवास्त्यपराभवः