^{५.५८.१}धृतराष्ट्र उवाच

^{५.५८.२}यदब्रूतां महात्मानौ वासुदेवधनंजयौ
तन्मे ब्रूहि महाप्राज्ञ शुश्रूषे वचनं तव

^{५.५८.३}संजय उवाच

^{५.५८.४}शृणु राजन्यथा दृष्टौ मया कृष्णधनंजयौ
ऊचतुश्चापि यद्वीरौ तत्ते वक्ष्यामि भारत

^{५.५८.५}पादाङ्गुलीरभिप्रेक्षन्प्रयतोऽहं कृताञ्जलिः
शुद्धान्तं प्राविशं राजन्नाख्यातुं नरदेवयोः

^{५.५८.६}नैवाभिमन्युर्न यमौ तं देशमभियान्ति वै
यत्र कृष्णौ च कृष्णा च सत्यभामा च भामिनी

^{५.५८.७}उभौ मध्वासवक्षीबावुभौ चन्दनरूषितौ
स्रग्विणौ वरवस्त्रौ तौ दिव्याभरणभूषितौ

^{५.५८.८}नैकरत्नविचित्रं तु काञ्चनं महदासनम्
विविधास्तरणास्तीर्णं यत्रासातामरिंदमौ

^{५.५८.९}अर्जुनोत्सङ्गगौ पादौ केशवस्योपलक्षये
अर्जुनस्य च कृष्णायां सत्यायां च महात्मनः

^{५.५८.१०}काञ्चनं पादपीठं तु पार्थो मे प्रादिशत्तदा
तदहं पाणिना स्पृष्ट्वा ततो भूमावुपाविशम्

^{५.५८.११}ऊर्ध्वरेखतलौ पादौ पार्थस्य शुभलक्षणौ
पादपीठादपहृतौ तत्रापश्यमहं शुभौ

^{५.५८.१२}श्यामौ बृहन्तौ तरुणौ शालस्कन्धाविवोद्गतौ
एकासनगतौ दृष्ट्वा भयं मां महदाविशत्

^{५.५८.१३}इन्द्रविष्णुसमावेतौ मन्दात्मा नावबुध्यते
संश्रयाद्द्रोणभीष्माभ्यां कर्णस्य च विकत्थनात्

^{५.५८.१४}निदेशस्थाविमौ यस्य मानसस्तस्य सेत्स्यते
संकल्पो धर्मराजस्य निश्चयो मे तदाभवत्

^{५.५८.१५}सत्कृतश्चान्नपानाभ्यामाच्छन्नो लब्धसत्क्रियः
अञ्जलिं मूर्ध्नि संधाय तौ संदेशमचोदयम्

^{५.५८.१६}धनुर्बाणोचितेनैकपाणिना शुभलक्षणम्
पादमानमयन्पार्थः केशवं समचोदयत्

^{५.५८.१७}इन्द्रकेतुरिवोत्थाय सर्वाभरणभूषितः
इन्द्रवीर्योपमः कृष्णः संविष्टो माभ्यभाषत

^{५.५८.१८}वाचं स वदतां श्रेष्ठो ह्लादिनीं वचनक्षमाम्
त्रासनीं धार्तराष्ट्राणां मृदुपूर्वां सुदारुणाम्

^{५.५८.१९}वाचं तां वचनार्हस्य शिक्षाक्षरसमन्विताम्
अश्रौषमहमिष्टार्थां पश्चाद्धृदयशोषिणीम्

^{५.५८.२०}वासुदेव उवाच

^{५.५८.२१}संजयेदं वचो ब्रूया धृतराष्ट्रं मनीषिणम्
शृण्वतः कुरुमुख्यस्य द्रोणस्यापि च शृण्वतः

^{५.५८.२२}यजध्वं विपुलैर्यज्ञैर्विप्रेभ्यो दत्त दक्षिणाः
पुत्रैर्दारैश्च मोदध्वं महद्वो भयमागतम्

^{५.५८.२३}अर्थांस्त्यजत पात्रेभ्यः सुतान्प्राप्नुत कामजान्
प्रियं प्रियेभ्यश्चरत राजा हि त्वरते जये

^{५.५८.२४}ऋणमेतत्प्रवृद्धं मे हृदयान्नापसर्पति
यद्गोविन्देति चुक्रोश कृष्णा मां दूरवासिनम्

^{५.५८.२५}तेजोमयं दुराधर्षं गाण्डीवं यस्य कार्मुकम्
मद्द्वितीयेन तेनेह वैरं वः सव्यसाचिना

^{५.५८.२६}मद्द्वितीयं पुनः पार्थं कः प्रार्थयितुमिच्छति
यो न कालपरीतो वाप्यपि साक्षात्पुरंदरः

^{५.५८.२७}बाहुभ्यामुद्वहेद्भूमिं दहेत्क्रुद्ध इमाः प्रजाः
पातयेत्त्रिदिवाद्देवान्योऽर्जुनं समरे जयेत्

^{५.५८.२८}देवासुरमनुष्येषु यक्षगन्धर्वभोगिषु
न तं पश्याम्यहं युद्धे पाण्डवं योऽभ्ययाद्रणे

^{५.५८.२९}यत्तद्विराटनगरे श्रूयते महदद्भुतम्
एकस्य च बहूनां च पर्याप्तं तन्निदर्शनम्

^{५.५८.३०}एकेन पाण्डुपुत्रेण विराटनगरे यदा
भग्नाः पलायन्त दिशः पर्याप्तं तन्निदर्शनम्

^{५.५८.३१}बलं वीर्यं च तेजश्च शीघ्रता लघुहस्तता
अविषादश्च धैर्यं च पार्थान्नान्यत्र विद्यते

^{५.५८.३२}संजय उवाच

^{५.५८.३३}इत्यब्रवीद्धृषीकेशः पार्थमुद्धर्षयन्गिरा
गर्जन्समयवर्षीव गगने पाकशासनः

^{५.५८.३४}केशवस्य वचः श्रुत्वा किरीटी श्वेतवाहनः
अर्जुनस्तन्महद्वाक्यमब्रवील्लोमहर्षणम्