^{५.९५.१}वैशंपायन उवाच

^{५.९५.२}जामदग्न्यवचः श्रुत्वा कण्वोऽपि भगवानृषिः
दुर्योधनमिदं वाक्यमब्रवीत्कुरुसंसदि

^{५.९५.३}अक्षयश्चाव्ययश्चैव ब्रह्मा लोकपितामहः
तथैव भगवन्तौ तौ नरनारायणावृषी

^{५.९५.४}आदित्यानां हि सर्वेषां विष्णुरेकः सनातनः
अजय्यश्चाव्ययश्चैव शाश्वतः प्रभुरीश्वरः

^{५.९५.५}निमित्तमरणास्त्वन्ये चन्द्रसूर्यौ मही जलम्
वायुरग्निस्तथाकाशं ग्रहास्तारागणास्तथा

^{५.९५.६}ते च क्षयान्ते जगतो हित्वा लोकत्रयं सदा
क्षयं गच्छन्ति वै सर्वे सृज्यन्ते च पुनः पुनः

^{५.९५.७}मुहूर्तमरणास्त्वन्ये मानुषा मृगपक्षिणः
तिर्यग्योन्यश्च ये चान्ये जीवलोकचराः स्मृताः

^{५.९५.८}भूयिष्ठेन तु राजानः श्रियं भुक्त्वायुषः क्षये
मरणं प्रतिगच्छन्ति भोक्तुं सुकृतदुष्कृतम्

^{५.९५.९}स भवान्धर्मपुत्रेण शमं कर्तुमिहार्हति
पाण्डवाः कुरवश्चैव पालयन्तु वसुंधराम्

^{५.९५.१०}बलवानहमित्येव न मन्तव्यं सुयोधन
बलवन्तो हि बलिभिर्दृश्यन्ते पुरुषर्षभ

^{५.९५.११}न बलं बलिनां मध्ये बलं भवति कौरव
बलवन्तो हि ते सर्वे पाण्डवा देवविक्रमाः

^{५.९५.१२}अत्राप्युदाहरन्तीममितिहासं पुरातनम्
मातलेर्दातुकामस्य कन्यां मृगयतो वरम्

^{५.९५.१३}मतस्त्रैलोक्यराजस्य मातलिर्नाम सारथिः
तस्यैकैव कुले कन्या रूपतो लोकविश्रुता

^{५.९५.१४}गुणकेशीति विख्याता नाम्ना सा देवरूपिणी
श्रिया च वपुषा चैव स्त्रियोऽन्याः सातिरिच्यते

^{५.९५.१५}तस्याः प्रदानसमयं मातलिः सह भार्यया
ज्ञात्वा विममृशे राजंस्तत्परः परिचिन्तयन्

^{५.९५.१६}धिक्खल्वलघुशीलानामुच्छ्रितानां यशस्विनाम्
नराणामृद्धसत्त्वानां कुले कन्याप्ररोहणम्

^{५.९५.१७}मातुः कुलं पितृकुलं यत्र चैव प्रदीयते
कुलत्रयं संशयितं कुरुते कन्यका सताम्

^{५.९५.१८}देवमानुषलोकौ द्वौ मानसेनैव चक्षुषा
अवगाह्यैव विचितौ न च मे रोचते वरः

^{५.९५.१९}न देवान्नैव दितिजान्न गन्धर्वान्न मानुषान्
अरोचयं वरकृते तथैव बहुलानृषीन्

^{५.९५.२०}भार्यया तु स संमन्त्र्य सह रात्रौ सुधर्मया
मातलिर्नागलोकाय चकार गमने मतिम्

^{५.९५.२१}न मे देवमनुष्येषु गुणकेश्याः समो वरः
रूपतो दृश्यते कश्चिन्नागेषु भविता ध्रुवम्

^{५.९५.२२}इत्यामन्त्र्य सुधर्मां स कृत्वा चाभिप्रदक्षिणम्
कन्यां शिरस्युपाघ्राय प्रविवेश महीतलम्