^{७.१०७.१}धृतराष्ट्र उवाच

^{७.१०७.२}यस्मिञ्जयाशा सततं पुत्राणां मम संजय
तं दृष्ट्वा विमुखं संख्ये किं नु दुर्योधनोऽब्रवीत्
कर्णो वा समरे तात किमकार्षीदतः परम्

^{७.१०७.३}संजय उवाच

^{७.१०७.४}भीमसेनं रणे दृष्ट्वा ज्वलन्तमिव पावकम्
रथमन्यं समास्थाय विधिवत्कल्पितं पुनः
अभ्ययात्पाण्डवं कर्णो वातोद्धूत इवार्णवः

^{७.१०७.५}क्रुद्धमाधिरथिं दृष्ट्वा पुत्रास्तव विशां पते
भीमसेनममन्यन्त वैवस्वतमुखे हुतम्

^{७.१०७.६}चापशब्दं महत्कृत्वा तलशब्दं च भैरवम्
अभ्यवर्तत राधेयो भीमसेनरथं प्रति

^{७.१०७.७}पुनरेव ततो राजन्महानासीत्सुदारुणः
विमर्दः सूतपुत्रस्य भीमस्य च विशां पते

^{७.१०७.८}संरब्धौ हि महाबाहू परस्परवधैषिणौ
अन्योन्यमीक्षां चक्राते दहन्ताविव लोचनैः

^{७.१०७.९}क्रोधरक्तेक्षणौ क्रुद्धौ निःश्वसन्तौ महारथौ
युद्धेऽन्योन्यं समासाद्य ततक्षतुररिंदमौ

^{७.१०७.१०}व्याघ्राविव सुसंरब्धौ श्येनाविव च शीघ्रगौ
शरभाविव संक्रुद्धौ युयुधाते परस्परम्

^{७.१०७.११}ततो भीमः स्मरन्क्लेशानक्षद्यूते वनेऽपि च
विराटनगरे चैव प्राप्तं दुःखमरिंदमः

^{७.१०७.१२}राष्ट्राणां स्फीतरत्नानां हरणं च तवात्मजैः
सततं च परिक्लेशान्सपुत्रेण त्वया कृतान्

^{७.१०७.१३}दग्धुमैच्छश्च यत्कुन्तीं सपुत्रां त्वमनागसम्
कृष्णायाश्च परिक्लेशं सभामध्ये दुरात्मभिः

^{७.१०७.१४}पतिमन्यं परीप्सस्व न सन्ति पतयस्तव
नरकं पतिताः पार्थाः सर्वे षण्ढतिलोपमाः

^{७.१०७.१५}समक्षं तव कौरव्य यदूचुः कुरवस्तदा
दासीभोगेन कृष्णां च भोक्तुकामाः सुतास्तव

^{७.१०७.१६}यच्चापि तान्प्रव्रजतः कृष्णाजिननिवासिनः
परुषाण्युक्तवान्कर्णः सभायां संनिधौ तव

^{७.१०७.१७}तृणीकृत्य च यत्पार्थांस्तव पुत्रो ववल्ग ह
विषमस्थान्समस्थो हि संरम्भाद्गतचेतसः

^{७.१०७.१८}बाल्यात्प्रभृति चारिघ्नस्तानि दुःखानि चिन्तयन्
निरविद्यत धर्मात्मा जीवितेन वृकोदरः

^{७.१०७.१९}ततो विस्फार्य सुमहद्धेमपृष्ठं दुरासदम्
चापं भरतशार्दूलस्त्यक्तात्मा कर्णमभ्ययात्

^{७.१०७.२०}स सायकमयैर्जालैर्भीमः कर्णरथं प्रति
भानुमद्भिः शिलाधौतैर्भानोः प्रच्छादयत्प्रभाम्

^{७.१०७.२१}ततः प्रहस्याधिरथिस्तूर्णमस्यञ्शिताञ्शरान्
व्यधमद्भीमसेनस्य शरजालानि पत्रिभिः

^{७.१०७.२२}महारथो महाबाहुर्महावेगैर्महाबलः
विव्याधाधिरथिर्भीमं नवभिर्निशितैः शरैः

^{७.१०७.२३}स तोत्त्रैरिव मातङ्गो वार्यमाणः पतत्रिभिः
अभ्यधावदसंभ्रान्तः सूतपुत्रं वृकोदरः

^{७.१०७.२४}तमापतन्तं वेगेन रभसं पाण्डवर्षभम्
कर्णः प्रत्युद्ययौ योद्धुं मत्तो मत्तमिव द्विपम्

^{७.१०७.२५}ततः प्रध्माप्य जलजं भेरीशतनिनादितम्
अक्षुभ्यत बलं हर्षादुद्धूत इव सागरः

^{७.१०७.२६}तदुद्धूतं बलं दृष्ट्व रथनागाश्वपत्तिमत्
भीमः कर्णं समासाद्य छादयामास सायकैः

^{७.१०७.२७}अश्वानृश्यसवर्णांस्तु हंसवर्णैर्हयोत्तमैः
व्यामिश्रयद्रणे कर्णः पाण्डवं छादयञ्शरैः

^{७.१०७.२८}ऋश्यवर्णान्हयान्कर्कैर्मिश्रान्मारुतरंहसः
निरीक्ष्य तव पुत्राणां हाहाकृतमभूद्बलम्

^{७.१०७.२९}ते हया बह्वशोभन्त मिश्रिता वातरंहसः
सितासिता महाराज यथा व्योम्नि बलाहकाः

^{७.१०७.३०}संरब्धौ क्रोधताम्राक्षौ प्रेक्ष्य कर्णवृकोदरौ
संत्रस्ताः समकम्पन्त त्वदीयानां महारथाः

^{७.१०७.३१}यमराष्ट्रोपमं घोरमासीदायोधनं तयोः
दुर्दर्शं भरतश्रेष्ठ प्रेतराजपुरं यथा

^{७.१०७.३२}समाजमिव तच्चित्रं प्रेक्षमाणा महारथाः
नालक्षयञ्जयं व्यक्तमेकैकस्य निवारणे

^{७.१०७.३३}तयोः प्रैक्षन्त संमर्दं संनिकृष्टमहास्त्रयोः
तव दुर्मन्त्रिते राजन्सपुत्रस्य विशां पते

^{७.१०७.३४}छादयन्तौ हि शत्रुघ्नावन्योन्यं सायकैः शितैः
शरजालावृतं व्योम चक्राते शरवृष्टिभिः

^{७.१०७.३५}तावन्योन्यं जिघांसन्तौ शरैस्तीक्ष्णैर्महारथौ
प्रेक्षणीयतरावास्तां वृष्टिमन्ताविवाम्बुदौ

^{७.१०७.३६}सुवर्णविकृतान्बाणान्प्रमुञ्चन्तावरिंदमौ
भास्वरं व्योम चक्राते वह्न्युल्काभिरिव प्रभो

^{७.१०७.३७}ताभ्यां मुक्ता व्यकाशन्त कङ्कबर्हिणवाससः
पङ्क्त्यः शरदि मत्तानां सारसानामिवाम्बरे

^{७.१०७.३८}संसक्तं सूतपुत्रेण दृष्ट्वा भीममरिंदमम्
अतिभारममन्येतां भीमे कृष्णधनंजयौ

^{७.१०७.३९}तत्राधिरथिभीमाभ्यां शरैर्मुक्तैर्दृढाहताः
इषुपातमतिक्रम्य पेतुरश्वनरद्विपाः

^{७.१०७.४०}पतद्भिः पतितैश्चान्यैर्गतासुभिरनेकशः
कृतो महान्महाराज पुत्राणां ते जनक्षयः

^{७.१०७.४१}मनुष्याश्वगजानां च शरीरैर्गतजीवितैः
क्षणेन भूमिः संजज्ञे संवृता भरतर्षभ