^{७.१०८.१}धृतराष्ट्र उवाच

^{७.१०८.२}अत्यद्भुतमहं मन्ये भीमसेनस्य विक्रमम्
यत्कर्णं योधयामास समरे लघुविक्रमम्

^{७.१०८.३}त्रिदशानपि चोद्युक्तान्सर्वशस्त्रधरान्युधि
वारयेद्यो रणे कर्णः सयक्षासुरमानवान्

^{७.१०८.४}स कथं पाण्डवं युद्धे भ्राजमानमिव श्रिया
नातरत्संयुगे तात तन्ममाचक्ष्व संजय

^{७.१०८.५}कथं च युद्धं भूयोऽभूत्तयोः प्राणदुरोदरे
अत्र मन्ये समायत्तो जयो वाजय एव वा

^{७.१०८.६}कर्णं प्राप्य रणे सूत मम पुत्रः सुयोधनः
जेतुमुत्सहते पार्थान्सगोविन्दान्ससात्वतान्

^{७.१०८.७}श्रुत्वा तु निर्जितं कर्णमसकृद्भीमकर्मणा
भीमसेनेन समरे मोह आविशतीव माम्

^{७.१०८.८}विनष्टान्कौरवान्मन्ये मम पुत्रस्य दुर्नयैः
न हि कर्णो महेष्वासान्पार्थाञ्जेष्यति संजय

^{७.१०८.९}कृतवान्यानि युद्धानि कर्णः पाण्डुसुतैः सह
सर्वत्र पाण्डवाः कर्णमजयन्त रणाजिरे

^{७.१०८.१०}अजय्याः पाण्डवास्तात देवैरपि सवासवैः
न च तद्बुध्यते मन्दः पुत्रो दुर्योधनो मम

^{७.१०८.११}धनं धनेश्वरस्येव हृत्वा पार्थस्य मे सुतः
मधुप्रेप्सुरिवाबुद्धिः प्रपातं नावबुध्यते

^{७.१०८.१२}निकृत्या निकृतिप्रज्ञो राज्यं हृत्वा महात्मनाम्
जितानित्येव मन्वानः पाण्डवानवमन्यते

^{७.१०८.१३}पुत्रस्नेहाभिभूतेन मया चाप्यकृतात्मना
धर्मे स्थिता महात्मानो निकृताः पाण्डुनन्दनाः

^{७.१०८.१४}शमकामः सदा पार्थो दीर्घप्रेक्षी युधिष्ठिरः
अशक्त इति मन्वानैः पुत्रैर्मम निराकृतः

^{७.१०८.१५}तानि दुःखान्यनेकानि विप्रकारांश्च सर्वशः
हृदि कृत्वा महाबाहुर्भीमोऽयुध्यत सूतजम्

^{७.१०८.१६}तस्मान्मे संजय ब्रूहि कर्णभीमौ यथा रणे
अयुध्येतां युधि श्रेष्ठौ परस्परवधैषिणौ

^{७.१०८.१७}संजय उवाच

^{७.१०८.१८}शृणु राजन्यथा वृत्तः संग्रामः कर्णभीमयोः
परस्परवधप्रेप्स्वोर्वने कुञ्जरयोरिव

^{७.१०८.१९}राजन्वैकर्तनो भीमं क्रुद्धः क्रुद्धमरिंदमम्
पराक्रान्तं पराक्रम्य विव्याध त्रिंशता शरैः

^{७.१०८.२०}महावेगैः प्रसन्नाग्रैः शातकुम्भपरिष्कृतैः
आहनद्भरतश्रेष्ठ भीमं वैकर्तनः शरैः

^{७.१०८.२१}तस्यास्यतो धनुर्भीमश्चकर्त निशितैस्त्रिभिः
रथनीडाच्च यन्तारं भल्लेनापातयत्क्षितौ

^{७.१०८.२२}स काङ्क्षन्भीमसेनस्य वधं वैकर्तनो वृषः
शक्तिं कनकवैडूर्यचित्रदण्डां परामृशत्

^{७.१०८.२३}प्रगृह्य च महाशक्तिं कालशक्तिमिवापराम्
समुत्क्षिप्य च राधेयः संधाय च महाबलः
चिक्षेप भीमसेनाय जीवितान्तकरीमिव

^{७.१०८.२४}शक्तिं विसृज्य राधेयः पुरंदर इवाशनिम्
ननाद सुमहानादं बलवान्सूतनन्दनः
तं च नादं ततः श्रुत्वा पुत्रास्ते हृषिताभवन्

^{७.१०८.२५}तां कर्णभुजनिर्मुक्तामर्कवैश्वानरप्रभाम्
शक्तिं वियति चिच्छेद भीमः सप्तभिराशुगैः

^{७.१०८.२६}छित्त्वा शक्तिं ततो भीमो निर्मुक्तोरगसंनिभाम्
मार्गमाण इव प्राणान्सूतपुत्रस्य मारिष

^{७.१०८.२७}प्राहिणोन्नव संरब्धः शरान्बर्हिणवाससः
स्वर्णपुङ्खाञ्शिलाधौतान्यमदण्डोपमान्मृधे

^{७.१०८.२८}कर्णोऽप्यन्यद्धनुर्गृह्य हेमपृष्ठं दुरासदम्
विकृष्य च महातेजा व्यसृजत्सायकान्नव

^{७.१०८.२९}तान्पाण्डुपुत्रश्चिच्छेद नवभिर्नतपर्वभिः
वसुषेणेन निर्मुक्तान्नव राजन्महाशरान्
छित्त्वा भीमो महाराज नादं सिंह इवानदत्

^{७.१०८.३०}तौ वृषाविव नर्दन्तौ बलिनौ वाशितान्तरे
शार्दूलाविव चान्योन्यमत्यर्थं च ह्यगर्जताम्

^{७.१०८.३१}अन्योन्यं प्रजिहीर्षन्तावन्योन्यस्यान्तरैषिणौ
अन्योन्यमभिवीक्षन्तौ गोष्ठेष्विव महर्षभौ

^{७.१०८.३२}महागजाविवासाद्य विषाणाग्रैः परस्परम्
शरैः पूर्णायतोत्सृष्टैरन्योन्यमभिजघ्नतुः

^{७.१०८.३३}निर्दहन्तौ महाराज शरवृष्ट्या परस्परम्
अन्योन्यमभिवीक्षन्तौ कोपाद्विवृतलोचनौ

^{७.१०८.३४}प्रहसन्तौ तथान्योन्यं भर्त्सयन्तौ मुहुर्मुहुः
शङ्खशब्दं च कुर्वाणौ युयुधाते परस्परम्

^{७.१०८.३५}तस्य भीमः पुनश्चापं मुष्टौ चिच्छेद मारिष
शङ्खवर्णांश्च तानश्वान्बाणैर्निन्ये यमक्षयम्

^{७.१०८.३६}तथा कृच्छ्रगतं दृष्ट्वा कर्णं दुर्योधनो नृपः
वेपमान इव क्रोधाद्व्यादिदेशाथ दुर्जयम्

^{७.१०८.३७}गच्छ दुर्जय राधेयं पुरा ग्रसति पाण्डवः
जहि तूबरकं क्षिप्रं कर्णस्य बलमादधत्

^{७.१०८.३८}एवमुक्तस्तथेत्युक्त्वा तव पुत्रस्तवात्मजम्
अभ्यद्रवद्भीमसेनं व्यासक्तं विकिरञ्शरान्

^{७.१०८.३९}स भीमं नवभिर्बाणैरश्वानष्टभिरर्दयत्
षड्भिः सूतं त्रिभिः केतुं पुनस्तं चापि सप्तभिः

^{७.१०८.४०}भीमसेनोऽपि संक्रुद्धः साश्वयन्तारमाशुगैः
दुर्जयं भिन्नमर्माणमनयद्यमसादनम्

^{७.१०८.४१}स्वलंकृतं क्षितौ क्षुण्णं चेष्टमानं यथोरगम्
रुदन्नार्तस्तव सुतं कर्णश्चक्रे प्रदक्षिणम्

^{७.१०८.४२}स तु तं विरथं कृत्वा स्मयन्नत्यन्तवैरिणम्
समाचिनोद्बाणगणैः शतघ्नीमिव शङ्कुभिः

^{७.१०८.४३}तथाप्यतिरथः कर्णो भिद्यमानः स्म सायकैः
न जहौ समरे भीमं क्रुद्धरूपं परंतपः