^{७.१०९.१}संजय उवाच

^{७.१०९.२}स तथा विरथः कर्णः पुनर्भीमेन निर्जितः
रथमन्यं समास्थाय सद्यो विव्याध पाण्डवम्

^{७.१०९.३}महागजाविवासाद्य विषाणाग्रैः परस्परम्
शरैः पूर्णायतोत्सृष्टैरन्योन्यमभिजघ्नतुः

^{७.१०९.४}अथ कर्णः शरव्रातैर्भीमं बलवदर्दयत्
ननाद बलवन्नादं पुनर्विव्याध चोरसि

^{७.१०९.५}तं भीमो दशभिर्बाणैः प्रत्यविध्यदजिह्मगैः
पुनर्विव्याध विंशत्या शराणां नतपर्वणाम्

^{७.१०९.६}कर्णस्तु नवभिर्भीमं विद्ध्वा राजन्स्तनान्तरे
ध्वजमेकेन विव्याध सायकेन शितेन ह

^{७.१०९.७}सायकानां ततः पार्थस्त्रिषष्ट्या प्रत्यविध्यत
तोत्त्रैरिव महानागं कशाभिरिव वाजिनम्

^{७.१०९.८}सोऽतिविद्धो महाराज पाण्डवेन यशस्विना
सृक्विणी लेलिहन्वीरः क्रोधसंरक्तलोचनः

^{७.१०९.९}ततः शरं महाराज सर्वकायावदारणम्
प्राहिणोद्भीमसेनाय बलायेन्द्र इवाशनिम्

^{७.१०९.१०}स निर्भिद्य रणे पार्थं सूतपुत्रधनुश्च्युतः
अगच्छद्दारयन्भूमिं चित्रपुङ्खः शिलीमुखः

^{७.१०९.११}सर्वशैक्यां चतुष्किष्कुं गुर्वीं रुक्माङ्गदां गदाम्
प्राहिणोत्सूतपुत्राय षडस्रामविचारयन्

^{७.१०९.१२}तया जघानाधिरथेः सदश्वान्साधुवाहिनः
गदया भारतः क्रुद्धो वज्रेणेन्द्र इवासुरान्

^{७.१०९.१३}ततो भीमो महाबाहुः क्षुराभ्यां भरतर्षभ
ध्वजमाधिरथेश्छित्त्वा सूतमभ्यहनत्तदा

^{७.१०९.१४}हताश्वसूतमुत्सृज्य रथं स पतितध्वजम्
विस्फारयन्धनुः कर्णस्तस्थौ भारत दुर्मनाः

^{७.१०९.१५}तत्राद्भुतमपश्याम राधेयस्य पराक्रमम्
विरथो रथिनां श्रेष्ठो वारयामास यद्रिपुम्

^{७.१०९.१६}विरथं तं रथश्रेष्ठं दृष्ट्वाधिरथिमाहवे
दुर्योधनस्ततो राजन्नभ्यभाषत दुर्मुखम्

^{७.१०९.१७}एष दुर्मुख राधेयो भीमेन विरथीकृतः
तं रथेन नरश्रेष्ठं संपादय महारथम्

^{७.१०९.१८}दुर्योधनवचः श्रुत्वा ततो भारत दुर्मुखः
त्वरमाणोऽब्ययात्कर्णं भीमं चावारयच्छरैः

^{७.१०९.१९}दुर्मुखं प्रेक्ष्य संग्रामे सूतपुत्रपदानुगम्
वायुपुत्रः प्रहृष्टोऽभूत्सृक्किणी परिलेलिहन्

^{७.१०९.२०}ततः कर्णं महाराज वारयित्वा शिलीमुखैः
दुर्मुखाय रथं शीघ्रं प्रेषयामास पाण्डवः

^{७.१०९.२१}तस्मिन्क्षणे महाराज नवभिर्नतपर्वभिः
सुपुङ्खैर्दुर्मुखं भीमः शरैर्निन्ये यमक्षयम्

^{७.१०९.२२}ततस्तमेवाधिरथिः स्यन्दनं दुर्मुखे हते
आस्थितः प्रबभौ राजन्दीप्यमान इवांशुमान्

^{७.१०९.२३}शयानं भिन्नमर्माणं दुर्मुखं शोणितोक्षितम्
दृष्ट्वा कर्णोऽश्रुपूर्णाक्षो मुहूर्तं नाभ्यवर्तत

^{७.१०९.२४}तं गतासुमतिक्रम्य कृत्वा कर्णः प्रदक्षिणम्
दीर्घमुष्णं श्वसन्वीरो न किंचित्प्रत्यपद्यत

^{७.१०९.२५}तस्मिंस्तु विवरे राजन्नाराचान्गार्ध्रवाससः
प्राहिणोत्सूतपुत्राय भीमसेनश्चतुर्दश

^{७.१०९.२६}ते तस्य कवचं भित्त्वा स्वर्णपुङ्खा महौजसः
हेमचित्रा महाराज द्योतयन्तो दिशो दश

^{७.१०९.२७}अपिबन्सूतपुत्रस्य शोणितं रक्तभोजनाः
क्रुद्धा इव मनुष्येन्द्र भुजगाः कालचोदिताः

^{७.१०९.२८}प्रसर्पमाणा मेदिन्यां ते व्यरोचन्त मार्गणाः
अर्धप्रविष्टाः संरब्धा बिलानीव महोरगाः

^{७.१०९.२९}तं प्रत्यविध्यद्राधेयो जाम्बूनदविभूषितैः
चतुर्दशभिरत्युग्रैर्नाराचैरविचारयन्

^{७.१०९.३०}ते भीमसेनस्य भुजं सव्यं निर्भिद्य पत्रिणः
प्राविशन्मेदिनीं भीमाः क्रौञ्चं पत्ररथा इव

^{७.१०९.३१}ते व्यरोचन्त नाराचाः प्रविशन्तो वसुंधराम्
गच्छत्यस्तं दिनकरे दीप्यमाना इवांशवः

^{७.१०९.३२}स निर्भिन्नो रणे भीमो नाराचैर्मर्मभेदिभिः
सुस्राव रुधिरं भूरि पर्वतः सलिलं यथा

^{७.१०९.३३}स भीमस्त्रिभिरायस्तः सूतपुत्रं पतत्रिभिः
सुपर्णवेगैर्विव्याध सारथिं चास्य सप्तभिः

^{७.१०९.३४}स विह्वलो महाराज कर्णो भीमबलार्दितः
प्राद्रवज्जवनैरश्वै रणं हित्वा महायशाः

^{७.१०९.३५}भीमसेनस्तु विस्फार्य चापं हेमपरिष्कृतम्
आहवेऽतिरथोऽतिष्ठज्ज्वलन्निव हुताशनः