^{७.१३६.१}संजय उवाच

^{७.१३६.२}ततो युधिष्ठिरश्चैव भीमसेनश्च पाण्डवः
द्रोणपुत्रं महाराज समन्तात्पर्यवारयन्

^{७.१३६.३}ततो दुर्योधनो राजा भारद्वाजेन संवृतः
अभ्ययात्पाण्डवान्संख्ये ततो युद्धमवर्तत
घोररूपं महाराज भीरूणां भयवर्धनम्

^{७.१३६.४}अम्बष्ठान्मालवान्वङ्गाञ्शिबींस्त्रैगर्तकानपि
प्राहिणोन्मृत्युलोकाय गणान्क्रुद्धो युधिष्ठिरः

^{७.१३६.५}अभीषाहाञ्शूरसेनान्क्षत्रियान्युद्धदुर्मदान्
निकृत्य पृथिवीं चक्रे भीमः शोणितकर्दमाम्

^{७.१३६.६}यौधेयारट्टराजन्यान्मद्रकांश्च गणान्युधि
प्राहिणोन्मृत्युलोकाय किरीटी निशितैः शरैः

^{७.१३६.७}प्रगाढमञ्जोगतिभिर्नाराचैरभिपीडिताः
निपेतुर्द्विरदा भूमौ द्विशृङ्गा इव पर्वताः

^{७.१३६.८}निकृत्तैर्हस्तिहस्तैश्च लुठमानैस्ततस्ततः
रराज वसुधा कीर्णा विसर्पद्भिरिवोरगैः

^{७.१३६.९}क्षिप्तैः कनकचित्रैश्च नृपच्छत्रैः क्षितिर्बभौ
द्यौरिवादित्यचन्द्राद्यैर्ग्रहैः कीर्णा युगक्षये

^{७.१३६.१०}हत प्रहरताभीता विध्यत व्यवकृन्तत
इत्यासीत्तुमुलः शब्दः शोणाश्वस्य रथं प्रति

^{७.१३६.११}द्रोणस्तु परमक्रुद्धो वायव्यास्त्रेण संयुगे
व्यधमत्तान्यथा वायुर्मेघानिव दुरत्ययः

^{७.१३६.१२}ते हन्यमाना द्रोणेन पाञ्चालाः प्राद्रवन्भयात्
पश्यतो भीमसेनस्य पार्थस्य च महात्मनः

^{७.१३६.१३}ततः किरीटी भीमश्च सहसा संन्यवर्तताम्
महता रथवंशेन परिगृह्य बलं तव

^{७.१३६.१४}बीभत्सुर्दक्षिणं पार्श्वमुत्तरं तु वृकोदरः
भारद्वाजं शरौघाभ्यां महद्भ्यामभ्यवर्षताम्

^{७.१३६.१५}तौ तदा सृञ्जयाश्चैव पाञ्चालाश्च महारथाः
अन्वगच्छन्महाराज मत्स्याश्च सह सोमकैः

^{७.१३६.१६}तथैव तव पुत्रस्य रथोदाराः प्रहारिणः
महत्या सेनया सार्धं जग्मुर्द्रोणरथं प्रति

^{७.१३६.१७}ततः सा भारती सेना वध्यमाना किरीटिना
तमसा निद्रया चैव पुनरेव व्यदीर्यत

^{७.१३६.१८}द्रोणेन वार्यमाणास्ते स्वयं तव सुतेन च
न शक्यन्ते महाराज योधा वारयितुं तदा

^{७.१३६.१९}सा पाण्डुपुत्रस्य शरैर्दार्यमाणा महाचमूः
तमसा संवृते लोके व्यद्रवत्सर्वतोमुखी

^{७.१३६.२०}उत्सृज्य शतशो वाहांस्तत्र केचिन्नराधिपाः
प्राद्रवन्त महाराज भयाविष्टाः समन्ततः