^{७.२०.१}संजय उवाच

^{७.२०.२}ततो युधिष्ठिरो द्रोणं दृष्ट्वान्तिकमुपागतम्
महता शरवर्षेण प्रत्यगृह्णादभीतवत्

^{७.२०.३}ततो हलहलाशब्द आसीद्यौधिष्ठिरे बले
जिघृक्षति महासिंहे गजानामिव यूथपम्

^{७.२०.४}दृष्ट्वा द्रोणं ततः शूरः सत्यजित्सत्यविक्रमः
युधिष्ठिरं परिप्रेप्सुमाचार्यं समुपाद्रवत्

^{७.२०.५}तत आचार्यपाञ्चाल्यौ युयुधाते परस्परम्
विक्षोभयन्तौ तत्सैन्यमिन्द्रवैरोचनाविव

^{७.२०.६}ततः सत्यजितं तीक्ष्णैर्दशभिर्मर्मभेदिभिः
अविध्यच्छीघ्रमाचार्यश्छित्त्वास्य सशरं धनुः

^{७.२०.७}स शीघ्रतरमादाय धनुरन्यत्प्रतापवान्
द्रोणं सोऽभिजघानाशु विंशद्भिः कङ्कपत्रिभिः

^{७.२०.८}ज्ञात्वा सत्यजिता द्रोणं ग्रस्यमानमिवाहवे
वृकः शरशतैस्तीक्ष्णैः पाञ्चाल्यो द्रोणमर्दयत्

^{७.२०.९}संछाद्यमानं समरे द्रोणं दृष्ट्वा महारथम्
चुक्रुशुः पाण्डवा राजन्वस्त्राणि दुधुवुश्च ह

^{७.२०.१०}वृकस्तु परमक्रुद्धो द्रोणं षष्ट्या स्तनान्तरे
विव्याध बलवान्राजंस्तदद्भुतमिवाभवत्

^{७.२०.११}द्रोणस्तु शरवर्षेण छाद्यमानो महारथः
वेगं चक्रे महावेगः क्रोधादुद्वृत्य चक्षुषी

^{७.२०.१२}ततः सत्यजितश्चापं छित्त्वा द्रोणो वृकस्य च
षड्भिः ससूतं सहयं शरैर्द्रोणोऽवधीद्वृकम्

^{७.२०.१३}अथान्यद्धनुरादाय सत्यजिद्वेगवत्तरम्
साश्वं ससूतं विशिखैर्द्रोणं विव्याध सध्वजम्

^{७.२०.१४}स तन्न ममृषे द्रोणः पाञ्चाल्येनार्दनं मृधे
ततस्तस्य विनाशाय सत्वरं व्यसृजच्छरान्

^{७.२०.१५}हयान्ध्वजं धनुर्मुष्टिमुभौ च पार्ष्णिसारथी
अवाकिरत्ततो द्रोणः शरवर्षैः सहस्रशः

^{७.२०.१६}तथा संछिद्यमानेषु कार्मुकेषु पुनः पुनः
पाञ्चाल्यः परमास्त्रज्ञः शोणाश्वं समयोधयत्

^{७.२०.१७}स सत्यजितमालक्ष्य तथोदीर्णं महाहवे
अर्धचन्द्रेण चिच्छेद शिरस्तस्य महात्मनः

^{७.२०.१८}तस्मिन्हते महामात्रे पाञ्चालानां रथर्षभे
अपायाज्जवनैरश्वैर्द्रोणात्त्रस्तो युधिष्ठिरः

^{७.२०.१९}पाञ्चालाः केकया मत्स्याश्चेदिकारूषकोसलाः
युधिष्ठिरमुदीक्षन्तो हृष्टा द्रोणमुपाद्रवन्

^{७.२०.२०}ततो युधिष्ठिरप्रेप्सुराचार्यः शत्रुपूगहा
व्यधमत्तान्यनीकानि तूलराशिमिवानिलः

^{७.२०.२१}निर्दहन्तमनीकानि तानि तानि पुनः पुनः
द्रोणं मत्स्यादवरजः शतानीकोऽभ्यवर्तत

^{७.२०.२२}सूर्यरश्मिप्रतीकाशैः कर्मारपरिमार्जितैः
षड्भिः ससूतं सहयं द्रोणं विद्ध्वानदद्भृशम्

^{७.२०.२३}तस्य नानदतो द्रोणः शिरः कायात्सकुण्डलम्
क्षुरेणापाहरत्तूर्णं ततो मत्स्याः प्रदुद्रुवुः

^{७.२०.२४}मत्स्याञ्जित्वाजयच्चेदीन्कारूषान्केकयानपि
पाञ्चालान्सृञ्जयान्पाण्डून्भारद्वाजः पुनः पुनः

^{७.२०.२५}तं दहन्तमनीकानि क्रुद्धमग्निं यथा वनम्
दृष्ट्वा रुक्मरथं क्रुद्धं समकम्पन्त सृञ्जयाः

^{७.२०.२६}उत्तमं ह्यादधानस्य धनुरस्याशुकारिणः
ज्याघोषो निघ्नतोऽमित्रान्दिक्षु सर्वासु शुश्रुवे

^{७.२०.२७}नागानश्वान्पदातींश्च रथिनो गजसादिनः
रौद्रा हस्तवता मुक्ताः प्रमथ्नन्ति स्म सायकाः

^{७.२०.२८}नानद्यमानः पर्जन्यो मिश्रवातो हिमात्यये
अश्मवर्षमिवावर्षत्परेषां भयमादधत्

^{७.२०.२९}सर्वा दिशः समचरत्सैन्यं विक्षोभयन्निव
बली शूरो महेष्वासो मित्राणामभयंकरः

^{७.२०.३०}तस्य विद्युदिवाभ्रेषु चापं हेमपरिष्कृतम्
दिक्षु सर्वास्वपश्याम द्रोणस्यामिततेजसः

^{७.२०.३१}द्रोणस्तु पाण्डवानीके चकार कदनं महत्
यथा दैत्यगणे विष्णुः सुरासुरनमस्कृतः

^{७.२०.३२}स शूरः सत्यवाक्प्राज्ञो बलवान्सत्यविक्रमः
महानुभावः कालान्ते रौद्रीं भीरुविभीषणाम्

^{७.२०.३३}कवचोर्मिध्वजावर्तां मर्त्यकूलापहारिणीम्
गजवाजिमहाग्राहामसिमीनां दुरासदाम्

^{७.२०.३४}वीरास्थिशर्करां रौद्रां भेरीमुरजकच्छपाम्
चर्मवर्मप्लवां घोरां केशशैवलशाड्वलाम्

^{७.२०.३५}शरौघिणीं धनुःस्रोतां बाहुपन्नगसंकुलाम्
रणभूमिवहां घोरां कुरुसृञ्जयवाहिनीम्
मनुष्यशीर्षपाषाणां शक्तिमीनां गदोडुपाम्

^{७.२०.३६}उष्णीषफेनवसनां निष्कीर्णान्त्रसरीसृपाम्
वीरापहारिणीमुग्रां मांसशोणितकर्दमाम्

^{७.२०.३७}हस्तिग्राहां केतुवृक्षां क्षत्रियाणां निमज्जनीम्
क्रूरां शरीरसंघाटां सादिनक्रां दुरत्ययाम्
द्रोणः प्रावर्तयत्तत्र नदीमन्तकगामिनीम्

^{७.२०.३८}क्रव्यादगणसंघुष्टां श्वशृगालगणायुताम्
निषेवितां महारौद्रैः पिशिताशैः समन्ततः

^{७.२०.३९}तं दहन्तमनीकानि रथोदारं कृतान्तवत्
सर्वतोऽभ्यद्रवन्द्रोणं कुन्तीपुत्रपुरोगमाः

^{७.२०.४०}तांस्तु शूरान्महेष्वासांस्तावकाभ्युद्यतायुधाः
राजानो राजपुत्राश्च समन्तात्पर्यवारयन्

^{७.२०.४१}ततो द्रोणः सत्यसंधः प्रभिन्न इव कुञ्जरः
अभ्यतीत्य रथानीकं दृढसेनमपातयत्

^{७.२०.४२}ततो राजानमासाद्य प्रहरन्तमभीतवत्
अविध्यन्नवभिः क्षेमं स हतः प्रापतद्रथात्

^{७.२०.४३}स मध्यं प्राप्य सैन्यानां सर्वाः प्रविचरन्दिशः
त्राता ह्यभवदन्येषां न त्रातव्यः कथंचन

^{७.२०.४४}शिखण्डिनं द्वादशभिर्विंशत्या चोत्तमौजसम्
वसुदानं च भल्लेन प्रेषयद्यमसादनम्

^{७.२०.४५}अशीत्या क्षत्रवर्माणं षड्विंशत्या सुदक्षिणम्
क्षत्रदेवं तु भल्लेन रथनीडादपाहरत्

^{७.२०.४६}युधामन्युं चतुःषष्ट्या त्रिंशता चैव सात्यकिम्
विद्ध्वा रुक्मरथस्तूर्णं युधिष्ठिरमुपाद्रवत्

^{७.२०.४७}ततो युधिष्ठिरः क्षिप्रं कितवो राजसत्तमः
अपायाज्जवनैरश्वैः पाञ्चाल्यो द्रोणमभ्ययात्

^{७.२०.४८}तं द्रोणः सधनुष्कं तु साश्वयन्तारमक्षिणोत्
स हतः प्रापतद्भूमौ रथाज्ज्योतिरिवाम्बरात्

^{७.२०.४९}तस्मिन्हते राजपुत्रे पाञ्चालानां यशस्करे
हत द्रोणं हत द्रोणमित्यासीत्तुमुलं महत्

^{७.२०.५०}तांस्तथा भृशसंक्रुद्धान्पाञ्चालान्मत्स्यकेकयान्
सृञ्जयान्पाण्डवांश्चैव द्रोणो व्यक्षोभयद्बली

^{७.२०.५१}सात्यकिं चेकितानं च धृष्टद्युम्नशिखण्डिनौ
वार्धक्षेमिं चित्रसेनं सेनाबिन्दुं सुवर्चसम्

^{७.२०.५२}एतांश्चान्यांश्च सुबहून्नानाजनपदेश्वरान्
सर्वान्द्रोणोऽजयद्युद्धे कुरुभिः परिवारितः

^{७.२०.५३}तावकास्तु महाराज जयं लब्ध्वा महाहवे
पाण्डवेयान्रणे जघ्नुर्द्रवमाणान्समन्ततः

^{७.२०.५४}ते दानवा इवेन्द्रेण वध्यमाना महात्मना
पाञ्चालाः केकया मत्स्याः समकम्पन्त भारत