^{७.२७.१}संजय उवाच

^{७.२७.२}यियासतस्ततः कृष्णः पार्थस्याश्वान्मनोजवान्
अप्रैषीद्धेमसंछन्नान्द्रोणानीकाय पाण्डुरान्

^{७.२७.३}तं प्रयान्तं कुरुश्रेष्ठं स्वांस्त्रातुं द्रोणतापितान्
सुशर्मा भ्रातृभिः सार्धं युद्धार्थी पृष्ठतोऽन्वयात्

^{७.२७.४}ततः श्वेतहयः कृष्णमब्रवीदजितं जयः
एष मां भ्रातृभिः सार्धं सुशर्माह्वयतेऽच्युत

^{७.२७.५}दीर्यते चोत्तरेणैतत्सैन्यं नः शत्रुसूदन
द्वैधीभूतं मनो मेऽद्य कृतं संशप्तकैरिदम्

^{७.२७.६}किं नु संशप्तकान्हन्मि स्वान्रक्षाम्यहितार्दितान्
इति मे त्वं मतं वेत्थ तत्र किं सुकृतं भवेत्

^{७.२७.७}एवमुक्तस्तु दाशार्हः स्यन्दनं प्रत्यवर्तयत्
येन त्रिगर्ताधिपतिः पाण्डवं समुपाह्वयत्

^{७.२७.८}ततोऽर्जुनः सुशर्माणं विद्ध्वा सप्तभिराशुगैः
ध्वजं धनुश्चास्य तथा क्षुराभ्यां समकृन्तत

^{७.२७.९}त्रिगर्ताधिपतेश्चापि भ्रातरं षड्भिरायसैः
साश्वं ससूतं त्वरितः पार्थः प्रैषीद्यमक्षयम्

^{७.२७.१०}ततो भुजगसंकाशां सुशर्मा शक्तिमायसीम्
चिक्षेपार्जुनमादिश्य वासुदेवाय तोमरम्

^{७.२७.११}शक्तिं त्रिभिः शरैश्छित्त्वा तोमरं त्रिभिरर्जुनः
सुशर्माणं शरव्रातैर्मोहयित्वा न्यवर्तत

^{७.२७.१२}तं वासवमिवायान्तं भूरिवर्षशरौघिणम्
राजंस्तावकसैन्यानां नोग्रं कश्चिदवारयत्

^{७.२७.१३}ततो धनंजयो बाणैस्तत एव महारथान्
आयाद्विनिघ्नन्कौरव्यान्दहन्कक्षमिवानलः

^{७.२७.१४}तस्य वेगमसह्यं तु कुन्तीपुत्रस्य धीमतः
नाशक्नुवंस्ते संसोढुं स्पर्शमग्नेरिव प्रजाः

^{७.२७.१५}संवेष्टयन्ननीकानि शरवर्षेण पाण्डवः
सुपर्णपातवद्राजन्नायात्प्राग्ज्योतिषं प्रति

^{७.२७.१६}यत्तदानामयज्जिष्णुर्भरतानामपायिनाम्
धनुः क्षेमकरं संख्ये द्विषतामश्रुवर्धनम्

^{७.२७.१७}तदेव तव पुत्रस्य राजन्दुर्द्यूतदेविनः
कृते क्षत्रविनाशाय धनुरायच्छदर्जुनः

^{७.२७.१८}तथा विक्षोभ्यमाणा सा पार्थेन तव वाहिनी
व्यदीर्यत महाराज नौरिवासाद्य पर्वतम्

^{७.२७.१९}ततो दश सहस्राणि न्यवर्तन्त धनुष्मताम्
मतिं कृत्वा रणे क्रुद्धा वीरा जयपराजये

^{७.२७.२०}व्यपेतहृदयत्रास आपद्धर्मातिगो रथः
आर्छत्पार्थो गुरुं भारं सर्वभारसहो युधि

^{७.२७.२१}यथा नडवनं क्रुद्धः प्रभिन्नः षष्टिहायनः
मृद्नीयात्तद्वदायस्तः पार्थोऽमृद्नाच्चमूं तव

^{७.२७.२२}तस्मिन्प्रमथिते सैन्ये भगदत्तो नराधिपः
तेन नागेन सहसा धनंजयमुपाद्रवत्

^{७.२७.२३}तं रथेन नरव्याघ्रः प्रत्यगृह्णादभीतवत्
स संनिपातस्तुमुलो बभूव रथनागयोः

^{७.२७.२४}कल्पिताभ्यां यथाशास्त्रं रथेन च गजेन च
संग्रामे चेरतुर्वीरौ भगदत्तधनंजयौ

^{७.२७.२५}ततो जीमूतसंकाशान्नागादिन्द्र इवाभिभूः
अभ्यवर्षच्छरौघेण भगदत्तो धनंजयम्

^{७.२७.२६}स चापि शरवर्षं तच्छरवर्षेण वासविः
अप्राप्तमेव चिच्छेद भगदत्तस्य वीर्यवान्

^{७.२७.२७}ततः प्राग्ज्योतिषो राजा शरवर्षं निवार्य तत्
शरैर्जघ्ने महाबाहुं पार्थं कृष्णं च भारत

^{७.२७.२८}ततः स शरजालेन महताभ्यवकीर्य तौ
चोदयामास तं नागं वधायाच्युतपार्थयोः

^{७.२७.२९}तमापतन्तं द्विरदं दृष्ट्वा क्रुद्धमिवान्तकम्
चक्रेऽपसव्यं त्वरितः स्यन्दनेन जनार्दनः

^{७.२७.३०}संप्राप्तमपि नेयेष परावृत्तं महाद्विपम्
सारोहं मृत्युसात्कर्तुं स्मरन्धर्मं धनंजयः

^{७.२७.३१}स तु नागो द्विपरथान्हयांश्चारुज्य मारिष
प्राहिणोन्मृत्युलोकाय ततोऽक्रुध्यद्धनंजयः