^{८.१०.१}संजय उवाच

^{८.१०.२}श्रुतकर्मा महाराज चित्रसेनं महीपतिम्
आजघ्ने समरे क्रुद्धः पञ्चाशद्भिः शिलीमुखैः

^{८.१०.३}अभिसारस्तु तं राजा नवभिर्निशितैः शरैः
श्रुतकर्माणमाहत्य सूतं विव्याध पञ्चभिः

^{८.१०.४}श्रुतकर्मा ततः क्रुद्धश्चित्रसेनं चमूमुखे
नाराचेन सुतीक्ष्णेन मर्मदेशे समर्दयत्

^{८.१०.५}एतस्मिन्नन्तरे चैनं श्रुतकीर्तिर्महायशाः
नवत्या जगतीपालं छादयामास पत्रिभिः

^{८.१०.६}प्रतिलभ्य ततः संज्ञां चित्रसेनो महारथः
धनुश्चिच्छेद भल्लेन तं च विव्याध सप्तभिः

^{८.१०.७}सोऽन्यत्कार्मुकमादाय वेगघ्नं रुक्मभूषणम्
चित्ररूपतरं चक्रे चित्रसेनं शरोर्मिभिः

^{८.१०.८}स शरैश्चित्रितो राजंश्चित्रमाल्यधरो युवा
युवेव समशोभत्स गोष्ठीमध्ये स्वलंकृतः

^{८.१०.९}श्रुतकर्माणमथ वै नाराचेन स्तनान्तरे
बिभेद समरे क्रुद्धस्तिष्ठ तिष्ठेति चाब्रवीत्

^{८.१०.१०}श्रुतकर्मापि समरे नाराचेन समर्दितः
सुस्राव रुधिरं भूरि गैरिकाम्भ इवाचलः

^{८.१०.११}ततः स रुधिराक्ताङ्गो रुधिरेण कृतच्छविः
रराज समरे राजन्सपुष्प इव किंशुकः

^{८.१०.१२}श्रुतकर्मा ततो राजञ्शत्रूणां समभिद्रुतः
शत्रुसंवरणं कृत्वा द्विधा चिच्छेद कार्मुकम्

^{८.१०.१३}अथैनं छिन्नधन्वानं नाराचानां त्रिभिः शतैः
विव्याध भरतश्रेष्ठ श्रुतकर्मा महायशाः

^{८.१०.१४}ततोऽपरेण भल्लेन भृशं तीक्ष्णेन सत्वरः
जहार सशिरस्त्राणं शिरस्तस्य महात्मनः

^{८.१०.१५}तच्छिरो न्यपतद्भूमौ सुमहच्चित्रवर्मणः
यदृच्छया यथा चन्द्रश्च्युतः स्वर्गान्महीतले

^{८.१०.१६}राजानं निहतं दृष्ट्वा अभिसारं च मारिष
अभ्यद्रवन्त वेगेन चित्रसेनस्य सैनिकाः

^{८.१०.१७}ततः क्रुद्धो महेष्वासस्तत्सैन्यं प्राद्रवच्छरैः
अन्तकाले यथा क्रुद्धः सर्वभूतानि प्रेतराट्
द्रावयन्निषुभिस्तूर्णं श्रुतकर्मा व्यरोचत

^{८.१०.१८}प्रतिविन्ध्यस्ततश्चित्रं भित्त्वा पञ्चभिराशुगैः
सारथिं त्रिभिरानर्च्छद्ध्वजमेकेषुणा ततः

^{८.१०.१९}तं चित्रो नवभिर्भल्लैर्बाह्वोरुरसि चार्दयत्
स्वर्णपुङ्खैः शिलाधौतैः कङ्कबर्हिणवाजितैः

^{८.१०.२०}प्रतिविन्ध्यो धनुस्तस्य छित्त्वा भारत सायकैः
पञ्चभिर्निशितैर्बाणैरथैनं संप्रजघ्निवान्

^{८.१०.२१}ततः शक्तिं महाराज हेमदण्डां दुरासदाम्
प्राहिणोत्तव पुत्राय घोरामग्निशिखामिव

^{८.१०.२२}तामापतन्तीं सहसा शक्तिमुल्कामिवाम्बरात्
द्विधा चिच्छेद समरे प्रतिविन्ध्यो हसन्निव

^{८.१०.२३}सा पपात तदा छिन्ना प्रतिविन्ध्यशरैः शितैः
युगान्ते सर्वभूतानि त्रासयन्ती यथाशनिः

^{८.१०.२४}शक्तिं तां प्रहतां दृष्ट्वा चित्रो गृह्य महागदाम्
प्रतिविन्ध्याय चिक्षेप रुक्मजालविभूषिताम्

^{८.१०.२५}सा जघान हयांस्तस्य सारथिं च महारणे
रथं प्रमृद्य वेगेन धरणीमन्वपद्यत

^{८.१०.२६}एतस्मिन्नेव काले तु रथादाप्लुत्य भारत
शक्तिं चिक्षेप चित्राय स्वर्णघण्टामलंकृताम्

^{८.१०.२७}तामापतन्तीं जग्राह चित्रो राजन्महामनाः
ततस्तामेव चिक्षेप प्रतिविन्ध्याय भारत

^{८.१०.२८}समासाद्य रणे शूरं प्रतिविन्ध्यं महाप्रभा
निर्भिद्य दक्षिणं बाहुं निपपात महीतले
पतिताभासयच्चैव तं देशमशनिर्यथा

^{८.१०.२९}प्रतिविन्ध्यस्ततो राजंस्तोमरं हेमभूषितम्
प्रेषयामास संक्रुद्धश्चित्रस्य वधकाम्यया

^{८.१०.३०}स तस्य देवावरणं भित्त्वा हृदयमेव च
जगाम धरणीं तूर्णं महोरग इवाशयम्

^{८.१०.३१}स पपात तदा राजंस्तोमरेण समाहतः
प्रसार्य विपुलौ बाहू पीनौ परिघसंनिभौ

^{८.१०.३२}चित्रं संप्रेक्ष्य निहतं तावका रणशोभिनः
अभ्यद्रवन्त वेगेन प्रतिविन्ध्यं समन्ततः

^{८.१०.३३}सृजन्तो विविधान्बाणाञ्शतघ्नीश्च सकिङ्किणीः
त एनं छादयामासुः सूर्यमभ्रगणा इव

^{८.१०.३४}तानपास्य महाबाहुः शरजालेन संयुगे
व्यद्रावयत्तव चमूं वज्रहस्त इवासुरीम्

^{८.१०.३५}ते वध्यमानाः समरे तावकाः पाण्डवैर्नृप
विप्रकीर्यन्त सहसा वातनुन्ना घना इव

^{८.१०.३६}विप्रद्रुते बले तस्मिन्वध्यमाने समन्ततः
द्रौणिरेकोऽभ्ययात्तूर्णं भीमसेनं महाबलम्

^{८.१०.३७}ततः समागमो घोरो बभूव सहसा तयोः
यथा देवासुरे युद्धे वृत्रवासवयोरभूत्