^{८.६९.१}संजय उवाच

^{८.६९.२}तथा निपातिते कर्णे तव सैन्ये च विद्रुते
आश्लिष्य पार्थं दाशार्हो हर्षाद्वचनमब्रवीत्

^{८.६९.३}हतो बलभिदा वृत्रस्त्वया कर्णो धनंजय
वधं वै कर्णवृत्राभ्यां कथयिष्यन्ति मानवाः

^{८.६९.४}वज्रिणा निहतो वृत्रः संयुगे भूरितेजसा
त्वया तु निहतः कर्णो धनुषा निशितैः शरैः

^{८.६९.५}तमिमं विक्रमं लोके प्रथितं ते यशोवहम्
निवेदयावः कौन्तेय धर्मराजाय धीमते

^{८.६९.६}वधं कर्णस्य संग्रामे दीर्घकालचिकीर्षितम्
निवेद्य धर्मराजस्य त्वमानृण्यं गमिष्यसि

^{८.६९.७}तथेत्युक्ते केशवस्तु पार्थेन यदुपुङ्गवः
पर्यवर्तयदव्यग्रो रथं रथवरस्य तम्

^{८.६९.८}धृष्टद्युम्नं युधामन्युं माद्रीपुत्रौ वृकोदरम्
युयुधानं च गोविन्द इदं वचनमब्रवीत्

^{८.६९.९}परानभिमुखा यत्तास्तिष्ठध्वं भद्रमस्तु वः
यावदावेद्यते राज्ञे हतः कर्णोऽर्जुनेन वै

^{८.६९.१०}स तैः शूरैरनुज्ञातो ययौ राजनिवेशनम्
पार्थमादाय गोविन्दो ददर्श च युधिष्ठिरम्

^{८.६९.११}शयानं राजशार्दूलं काञ्चने शयनोत्तमे
अगृह्णीतां च चरणौ मुदितौ पार्थिवस्य तौ

^{८.६९.१२}तयोः प्रहर्षमालक्ष्य प्रहारांश्चातिमानुषान्
राधेयं निहतं मत्वा समुत्तस्थौ युधिष्ठिरः

^{८.६९.१३}ततोऽस्मै तद्यथावृत्तं वासुदेवः प्रियंवदः
कथयामास कर्णस्य निधनं यदुनन्दनः

^{८.६९.१४}ईषदुत्स्मयमानस्तु कृष्णो राजानमब्रवीत्
युधिष्ठिरं हतामित्रं कृताञ्जलिरथाच्युतः

^{८.६९.१५}दिष्ट्या गाण्डीवधन्वा च पाण्डवश्च वृकोदरः
त्वं चापि कुशली राजन्माद्रीपुत्रौ च पाण्डवौ

^{८.६९.१६}मुक्ता वीरक्षयादस्मात्संग्रामाल्लोमहर्षणात्
क्षिप्रमुत्तरकालानि कुरु कार्याणि पार्थिव

^{८.६९.१७}हतो वैकर्तनः क्रूरः सूतपुत्रो महाबलः
दिष्ट्या जयसि राजेन्द्र दिष्ट्या वर्धसि पाण्डव

^{८.६९.१८}यः स द्यूतजितां कृष्णां प्राहसत्पुरुषाधमः
तस्याद्य सूतपुत्रस्य भूमिः पिबति शोणितम्

^{८.६९.१९}शेतेऽसौ शरदीर्णाङ्गः शत्रुस्ते कुरुपुंगव
तं पश्य पुरुषव्याघ्र विभिन्नं बहुधा शरैः

^{८.६९.२०}युधिष्ठिरस्तु दाशार्हं प्रहृष्टः प्रत्यपूजयत्
दिष्ट्या दिष्ट्येति राजेन्द्र प्रीत्या चेदमुवाच ह

^{८.६९.२१}नैतच्चित्रं महाबाहो त्वयि देवकिनन्दन
त्वया सारथिना पार्थो यत्कुर्यादद्य पौरुषम्

^{८.६९.२२}प्रगृह्य च कुरुश्रेष्ठः साङ्गदं दक्षिणं भुजम्
उवाच धर्मभृत्पार्थ उभौ तौ केशवार्जुनौ

^{८.६९.२३}नरनारायणौ देवौ कथितौ नारदेन ह
धर्मसंस्थापने युक्तौ पुराणौ पुरुषोत्तमौ

^{८.६९.२४}असकृच्चापि मेधावी कृष्णद्वैपायनो मम
कथामेतां महाबाहो दिव्यामकथयत्प्रभुः

^{८.६९.२५}तव कृष्ण प्रभावेण गाण्डीवेन धनंजयः
जयत्यभिमुखाञ्शत्रून्न चासीद्विमुखः क्वचित्

^{८.६९.२६}जयश्चैव ध्रुवोऽस्माकं न त्वस्माकं पराजयः
यदा त्वं युधि पार्थस्य सारथ्यमुपजग्मिवान्

^{८.६९.२७}एवमुक्त्वा महाराज तं रथं हेमभूषितम्
दन्तवर्णैर्हयैर्युक्तं कालवालैर्महारथः

^{८.६९.२८}आस्थाय पुरुषव्याघ्रः स्वबलेनाभिसंवृतः
कृष्णार्जुनाभ्यां वीराभ्यामनुमन्य ततः प्रियम्

^{८.६९.२९}आगतो बहुवृत्तान्तं द्रष्टुमायोधनं तदा
आभाषमाणस्तौ वीरावुभौ माधवफल्गुनौ

^{८.६९.३०}स ददर्श रणे कर्णं शयानं पुरुषर्षभम्
गाण्डीवमुक्तैर्विशिखैः सर्वतः शकलीकृतम्

^{८.६९.३१}सपुत्रं निहतं दृष्ट्वा कर्णं राजा युधिष्ठिरः
प्रशशंस नरव्याघ्रावुभौ माधवपाण्डवौ

^{८.६९.३२}अद्य राजास्मि गोविन्द पृथिव्यां भ्रातृभिः सह
त्वया नाथेन वीरेण विदुषा परिपालितः

^{८.६९.३३}हतं दृष्ट्वा नरव्याघ्रं राधेयमभिमानिनम्
निराशोऽद्य दुरात्मासौ धार्तराष्ट्रो भविष्यति
जीविताच्चापि राज्याच्च हते कर्णे महारथे

^{८.६९.३४}त्वत्प्रसादाद्वयं चैव कृतार्थाः पुरुषर्षभ
त्वं च गाण्डीवधन्वा च विजयी यदुनन्दन
दिष्ट्या जयसि गोविन्द दिष्ट्या कर्णो निपातितः

^{८.६९.३५}एवं स बहुशो हृष्टः प्रशशंस जनार्दनम्
अर्जुनं चापि राजेन्द्र धर्मराजो युधिष्ठिरः

^{८.६९.३६}ततो भीमप्रभृतिभिः सर्वैश्च भ्रातृभिर्वृतम्
वर्धयन्ति स्म राजानं हर्षयुक्ता महारथाः

^{८.६९.३७}नकुलः सहदेवश्च पाण्डवश्च वृकोदरः
सात्यकिश्च महाराज वृष्णीनां प्रवरो रथः

^{८.६९.३८}धृष्टद्युम्नः शिखण्डी च पाण्डुपाञ्चालसृञ्जयाः
पूजयन्ति स्म कौन्तेयं निहते सूतनन्दने

^{८.६९.३९}ते वर्धयित्वा नृपतिं पाण्डुपुत्रं युधिष्ठिरम्
जितकाशिनो लब्धलक्षा युद्धशौण्डाः प्रहारिणः

^{८.६९.४०}स्तुवन्तः स्तवयुक्ताभिर्वाग्भिः कृष्णौ परंतपौ
जग्मुः स्वशिबिरायैव मुदा युक्ता महारथाः

^{८.६९.४१}एवमेष क्षयो वृत्तः सुमहाँल्लोमहर्षणः
तव दुर्मन्त्रिते राजन्नतीतं किं नु शोचसि

^{८.६९.४२}वैशंपायन उवाच

^{८.६९.४३}श्रुत्वा तदप्रियं राजन्धृतराष्ट्रो महीपतिः
पपात भूमौ निश्चेष्टः कौरव्यः परमार्तिवान्
तथा सत्यव्रता देवी गान्धारी धर्मदर्शिनी

^{८.६९.४४}तं प्रत्यगृह्णाद्विदुरो नृपतिं संजयस्तथा
पर्याश्वासयतश्चैवं तावुभावेव भूमिपम्

^{८.६९.४५}तथैवोत्थापयामासुर्गान्धारीं राजयोषितः
ताभ्यामाश्वासितो राजा तूष्णीमासीद्विचेतनः