^९.५.१संजय उवाच

^९.५.२अथ हैमवते प्रस्थे स्थित्वा युद्धाभिनन्दिनः
सर्व एव महाराज योधास्तत्र समागताः

^९.५.३शल्यश्च चित्रसेनश्च शकुनिश्च महारथः
अश्वत्थामा कृपश्चैव कृतवर्मा च सात्वतः

^९.५.४सुषेणोऽरिष्टसेनश्च धृतसेनश्च वीर्यवान्
जयत्सेनश्च राजानस्ते रात्रिमुषितास्ततः

^९.५.५रणे कर्णे हते वीरे त्रासिता जितकाशिभिः
नालभञ्शर्म ते पुत्रा हिमवन्तमृते गिरिम्

^९.५.६तेऽब्रुवन्सहितास्तत्र राजानं सैन्यसंनिधौ
कृतयत्ना रणे राजन्संपूज्य विधिवत्तदा

^९.५.७कृत्वा सेनाप्रणेतारं परांस्त्वं योद्धुमर्हसि
येनाभिगुप्ताः संग्रामे जयेमासुहृदो वयम्

^९.५.८ततो दुर्योधनः स्थित्वा रथे रथवरोत्तमम्
सर्वयुद्धविभागज्ञमन्तकप्रतिमं युधि

^९.५.९स्वङ्गं प्रच्छन्नशिरसं कम्बुग्रीवं प्रियंवदम्
व्याकोशपद्माभिमुखं व्याघ्रास्यं मेरुगौरवम्

^{९.५.१०}स्थाणोर्वृषस्य सदृशं स्कन्धनेत्रगतिस्वरैः
पुष्टश्लिष्टायतभुजं सुविस्तीर्णघनोरसम्

^{९.५.११}जवे बले च सदृशमरुणानुजवातयोः
आदित्यस्य त्विषा तुल्यं बुद्ध्या चोशनसा समम्

^{९.५.१२}कान्तिरूपमुखैश्वर्यैस्त्रिभिश्चन्द्रमसोपमम्
काञ्चनोपलसंघातैः सदृशं श्लिष्टसंधिकम्

^{९.५.१३}सुवृत्तोरुकटीजङ्घं सुपादं स्वङ्गुलीनखम्
स्मृत्वा स्मृत्वैव च गुणान्धात्रा यत्नाद्विनिर्मितम्

^{९.५.१४}सर्वलक्षणसंपन्नं निपुणं श्रुतिसागरम्
जेतारं तरसारीणामजेयं शत्रुभिर्बलात्

^{९.५.१५}दशाङ्गं यश्चतुष्पादमिष्वस्त्रं वेद तत्त्वतः
साङ्गांश्च चतुरो वेदान्सम्यगाख्यानपञ्चमान्

^{९.५.१६}आराध्य त्र्यम्बकं यत्नाद्व्रतैरुग्रैर्महातपाः
अयोनिजायामुत्पन्नो द्रोणेनायोनिजेन यः

^{९.५.१७}तमप्रतिमकर्माणं रूपेणासदृशं भुवि
पारगं सर्वविद्यानां गुणार्णवमनिन्दितम्
तमभ्येत्यात्मजस्तुभ्यमश्वत्थामानमब्रवीत्

^{९.५.१८}यं पुरस्कृत्य सहिता युधि जेष्याम पाण्डवान्
गुरुपुत्रोऽद्य सर्वेषामस्माकं परमा गतिः
भवांस्तस्मान्नियोगात्ते कोऽस्तु सेनापतिर्मम

^{९.५.१९}द्रौणिरुवाच

^{९.५.२०}अयं कुलेन वीर्येण तेजसा यशसा श्रिया
सर्वैर्गुणैः समुदितः शल्यो नोऽस्तु चमूपतिः

^{९.५.२१}भागिनेयान्निजांस्त्यक्त्वा कृतज्ञोऽस्मानुपागतः
महासेनो महाबाहुर्महासेन इवापरः

^{९.५.२२}एनं सेनापतिं कृत्वा नृपतिं नृपसत्तम
शक्यः प्राप्तुं जयोऽस्माभिर्देवैः स्कन्दमिवाजितम्

^{९.५.२३}तथोक्ते द्रोणपुत्रेण सर्व एव नराधिपाः
परिवार्य स्थिताः शल्यं जयशब्दांश्च चक्रिरे
युद्धाय च मतिं चक्रूरावेशं च परं ययुः

^{९.५.२४}ततो दुर्योधनः शल्यं भूमौ स्थित्वा रथे स्थितम्
उवाच प्राञ्जलिर्भूत्वा रामभीष्मसमं रणे

^{९.५.२५}अयं स कालः संप्राप्तो मित्राणां मित्रवत्सल
यत्र मित्रममित्रं वा परीक्षन्ते बुधा जनाः

^{९.५.२६}स भवानस्तु नः शूरः प्रणेता वाहिनीमुखे
रणं च याते भवति पाण्डवा मन्दचेतसः
भविष्यन्ति सहामात्याः पाञ्चालाश्च निरुद्यमाः

^{९.५.२७}शल्य उवाच

^{९.५.२८}यत्तु मां मन्यसे राजन्कुरुराज करोमि तत्
त्वत्प्रियार्थं हि मे सर्वं प्राणा राज्यं धनानि च

^{९.५.२९}दुर्योधन उवाच

^{९.५.३०}सेनापत्येन वरये त्वामहं मातुलातुलम्
सोऽस्मान्पाहि युधां श्रेष्ठ स्कन्दो देवानिवाहवे

^{९.५.३१}अभिषिच्यस्व राजेन्द्र देवानामिव पावकिः
जहि शत्रून्रणे वीर महेन्द्रो दानवानिव